Toen Emy in de kerker zat tussen alle muizen die bang weggerend waren,
dacht ze bang eraan hoe ze nou terug moet komen.
Wanneer de bewakers weglopen voelt ze iets in haar haar,
en denkt ze eraan dat Elfi nog in haar haar zit.
Toen Elfi eindelijk uit haar haar was geklommen zei Elfi
“Ik zei toch dat ik er was als je geholpen moest worden,
en als je even wacht ga ik heel even de sleutel halen
en als we hieruit zijn kan ik je met mijn kracht uit deze stad halen.”
Emy was weer helemaal blij.
Ze moest even wachten op Elfi en dan was ze hier weer uit.
Toen Elfi terug was rende ze meteen naar de deur om eruit te gaan.
Toen ze uit de kerkers waren moest ze haar ogen weer dicht doen
en dat deed ze dus ook.
En toen stonden ze weer buiten de zwarte stad.
En Elfi begon maar weer te praten over de volgende poging.
“Emy nu gaan we proberen om jou het hart laten te vernietigen.
We verkleden jou als duiveltje en ik zorg dat je bijna bij het hart komt.
Dan moet je een zwarte staf vinden.
Dat is het hart van de duivelse krachten in de engeltjes wereld.
Als je die in het zwarte gat gooit hebben ze geen krachten meer in onze wereld.
Dan heb je je taak goed gedaan.”
Emy vond alles best.
Als ze maar snel terug naar haar bedje kon want ze begon bang te worden.
Toen ze haar ogen open deed bij het zwarte gat stond keek ze om zich heen.
Ze zag nergens een staf, maar ze zag wel het zwarte gat.
Het zag eruit als een punt maar dan met een draaikolk erin.
Ze liep een beetje rond en toen zag ze de hoofdduivel.
En de hoofdduivel schreeuwde: “Duiveltjes er is een indringer
gooi haar in het zwarte gat!“
Maar Emy was sneller dan de duiveltjes.
Ze rende en ze rende totdat ze een deur zag.
Ze duwde deur open en glipte er snel in.
Ze hoorde de duiveltjes de gang uit rennen.
Gelukkig dacht ze, ze was veilig.
En toen schrok ze van de kamer waarin ze stond.
Allemaal engeltjes die in hokken zaten.
Toen ze even zo was blijven staan rende ze de kamer uit op zoek naar de staf.
Ze zag de staf, maar helaas de hoofdduivel ook.
Toen kreeg ze een idee.
Ze deed haar jas uit en ze gooide hem over de hoofdduivel heen.
Hij begon te schreeuwen.
Ze pakte de staf en gooide hem in het gat.
Ineens werd alles kleurrijk en alle duiveltjes verdwenen.
Overal kwamen engeltjes tevoorschijn.
Ze pakte haar jas en liep achter Elfi aan.
Toen ze bij het grote plein aankwamen werd ze van alle kanten bedankt.
Het was feest want alle engeltjes waren vrij.
Het feest ging tot laat door, en het was heel gezellig, en iedereen was blij.
Maar toen zei Elfi dat het tijd was om te gaan.
Maar daar had Emy eigenlijk helemaal geen zin in.
Maar toen merkte ze dat ze toch wel moe was en ging toch maar mee.
Bij het afscheid kreeg ze van Elfi een kettinkje.

Toen Emy eindelijk in bed lag en het engeltje weg was
dacht ze na over wat er was gebeurd.
Ze heeft voor het eerst een engeltje gezien,en het engelen feest was geweldig.
En het engelen kettinkje dat ze van Elfi heeft gekregen is ook heel mooi.
“Toch wel fijn dat Elfi wat tijdstoppoeder had gestrooid,
zodat niemand wat heeft gemerkt'.
En met een tevreden glimlach valt Emy in slaap,
en droomt ze alles wat er die avond is gebeurd.
En het is zo’n leuke en fijne droom dat ze die morgen
met tegenzin wakker word van het geschreeuw van haar moeder
“Wakker worden Emy je moet vandaag naar school !”
Emy denkt na over wat ze heeft gedroomd.
Zou het nou echt gebeurd zijn of was alles gewoon een grote droom.
Als Emy met tegenzin uit haar bed stapt ziet ze op haar bureau
het engelenkettinkje liggen en ze denkt “Dus het was toch geen droom.”
Als ze beneden komt en aan tafel gaat zitten om te gaan eten
vraagt haar moeder waar ze dat kettinkje vandaan heeft.
En Emy begint te vertellen over het tikkende geluid,
over dat het echte engelen waren, over het tijd stoppoeder,
en de rest van wat er de vorige avond is gebeurd.
Haar moeder zegt “Maar meiske toch, dat kan toch helemaal niet.
Engeltjes bestaan helemaal niet.”
En dat maakt Emy boos als haar ze haar moeder dat hoort zeggen.
En ze roept “Maar mam hoe kom ik anders aan dit kettinkje.
Het is echt waar hoor of geloof je me niet !”
Haar moeder schrok van de reactie op wat ze zei en zegt
“Oké, dat is waar maar toch vind ik het maar een raar verhaal.”
En als Emy naar boven loopt om haar schooltas te pakken
ziet ze Elfi weg vliegen uit haar openstaande raam.
En op haar bureau ziet ze een envelop.
Er staat op “Emy hiermee kun je bewijzen dat we echt zijn.
Je kan het maar 1x aan iemand laten geven en gebruik het verstandig.”
Emy denkt na.
Och waarom zou ze het ook willen bewijzen.
Zij weet dat het waar is daar gaat het om.
En ze gebruikt de 1x om zelf te kijken wat er in zit.
Er zit een foto van paar engelen en Emy in, en Emy denkt “Dit vergeet ik echt nooit.“
En boven in de engelenwereld zegt Elfi tegen de hoofdelf
die twijfelde over haar brief aan Emy
“Ik zei toch dat ze het verstandig zou gebruiken.”

Einde