Nu was het moment dat ze aan haar vader moest bewijzen
dat Blackberry het waard was om bij hun te blijven.
Sinds de dood van haar moeder was er niemand meer om op te komen voor de jonge pony.
Zij telde niet mee voor haar vader.
Hij was eigenwijs ja, die Blackberry, maar dat waren al die jonge paarden en ook speels.
Maar dat wou Nicole haar vader maar niet begrijpen.
Deze springwedstrijd had ze maanden voor geoefend
en voor ze was overleden had haar moeder nog meegeholpen met trainen.
Hou balans en wees 1 met je paard als je over de hindernis gaat,
gonsde het nog door haar hoofd.
Als ze nu niet aan haar vader liet zien dat Blackberry ook een hele toffe,
gehoorzame pony kan zijn zou hij voor altijd weg zijn.
Één keer maar toen ze op een buitenrit was en Blackberry schrok en zij er afviel.
Hij kwam alleen thuis en haar vader was rood van boosheid.
Hij zei dat hij Blackberry zou verkopen als ze niet snel liet zien
dat het een goed paard zou kunnen zijn.
Ze weet nog hoe boos ze had uitgevallen tegen haar vader.
Ze was nog nooit zo kwaad geweest.
De adrenaline voelde ze door haar lichaam gaan.
Ze was helemaal rood geworden.
Vroeg hoe hij haar dat kon aandoen.
Dat Blackberry het enige was wat ze nog had.
Een herinnering aan haar moeder en dat hij, haar bloed eigen vader,
dat nu van haar wou afnemen?
Ze schreeuwde tegen hem maar het hielp niet.
Ze was boos naar Kim gerend, de hele weg.
Ze bleef daar die nacht.
Nu was zij aan de beurt. Succes, zei Kim, haar beste vriendin.
De laatste tijd woonde Nicole als het ware bij haar.
Kim’s moeder was nu een soort moeder voor haar.
Ze galoppeerde de springwei binnen.
Ze voelde dat Blackberry zenuwachtig was.
Hij was namelijk niet de enige.
Ze nam de eerste lage kruissprong met gemak.
Daarna was er een hogere rechte.
Blackberry’s hoef tikte de paal zachtjes aan maar hij bleef nog net liggen.
 

Gelukkig maar.
De tripplebar ging nog wel goed.
De rest wist ze niet meer want door de zenuwen letten ze niet goed op.
Natuurlijk wel op de sprongen.
Deze wedstrijd hing van haar Blackberry af.
Zou ze haar vader kunnen overtuigen?
De tijd tussen de laatste deelnemer en de prijsuitreiking waren de langste,
zenuwslopende minuten van haar leven.
Haar naam werd geroepen.
Ze liep naar de jury.
Ze beet op haar lip en keek naar het gezicht van de oude mevrouw.
Een vriendelijk gezicht met veel rimpels en omlijst met zilveren, golvende krullen.
Je bent derde, gefeliciteerd!
Wauw!
Dat had ze niet verwacht zeg.
Voor haar gevoel was het veel slechter gegaan.
Maar toen dacht ze opeens aan haar vader.
Zou derde goed genoeg zijn voor hem?
Ze liep terug.
Opeens werd ze omhelst.
Door wie? Haar vader!
Gefeliciteerd, Nicole.
Dat antwoord betekende veel.
Ze mocht Blackberry houden!
Nog nooit was ze zo blij geweest sinds de dood van haar moeder.
Het was nu 3 maanden geleden sinds Kim ook een paard heeft.
Hij heet Summer Rain en is een Pinto van 5 jaar.
Ze rijden bijna altijd samen en doen ook samen wedstrijden.
Het gaat echt goed.
Nicole’s vader is weer heel positief en begint paarden een beetje te begrijpen,
en heeft nu ook wat belangstelling in Blackberry.
Nicole en Kim hebben verder heel veel plezier.

Einde.

Dit verhaaltje is geschreven
door Juliette (12 jaar)

Klik hier om naar de spelletjes te gaan