Anna en Laura zijn tweelingzussen.
Vandaag is de dag aangebroken.
Ze gaan verhuizen.
Anna wordt al vroeg wakker.
Ze heeft zo slecht geslapen op dat matras in haar eigen kamer!
Ze pakt haar dagboek en pent daar het laatste in,
wat ze in dit huis allemaal heeft meegemaakt.
Maar waar ze nu heengaan is het veel leuker!
Het is nu de eerste dag van de vakantie.
Hun vader wordt baas van een camping.
Ze gaan dus op een camping wonen.
Snel maakt Anna Laura wakker.
Ze zegt “opschieten, anders komen we te laat!“
“Wat?” zegt Laura, en ze geeft een gil.
“Dat is waar ook!
Vandaag gaan we verhuizen.”
Snel kleden ze zich beide aan.
Gert hun 1 jaar jongere broertje, is ook al wakker.
Hij zit al beneden een broodje te eten.
Zelf pakken ze ook een broodje.
“Hoi pap en mam, goed morgen.“ zegt Laura.
“Hoi!” zeggen ze.
“Neem gauw wat te eten.
We moeten zo echt vertrekken.
Gelukkig is het huis al ingericht.
Maar er moeten nog wel wat veranderingen in komen.”
“Maar pap” zegt Anna.
“Hoe zit het met de camping zelf, wat valt er allemaal te doen.
En is de camping nu op dit moment open?
En staan er ook gasten?”
“Nou” zegt vader “ik heb gezien dat er een groot overdekt zwembad bij zit.
En een openlucht zwembad.
En er zijn pingpongtafels, erg leuk voor jullie!
En er staan hier en daar wat speeltuintjes en zo.”
“Oké“ zegt Laura.
“Leuk! Maar hebben ze daar dan wel een tafeltennisclub?”
“Ja dat hebben we voor jullie nagekeken,
en we hebben jullie meteen ingeschreven.”
“Oké!” zegt de tweeling.
Hun moeder is ook weer in verwachting.
En er is 50% kans dat het weer een tweeling wordt.
Daarom verhuizen ze nu ook weer.
Omdat anders hun huis te klein wordt.
Pap zegt “Jongens, als jullie het huis nog even willen bekijken,
moeten jullie dat nu doen!
Want we vertrekken al over nu precies 10 minuten!”
“Oké“ roepen de drie kinderen.
Opeens krijgt Anna een smsje.
Er staat “Kom nu naar de hoek van jullie straat.
We moeten echt nog even afscheid van jullie 2 nemen.
Zie jullie zo!!! groetjes:Ingrid.”
“Hé” zegt ze tegen Laura.
“Kom je? We moeten even naar de hoek van de straat.
Daar staat ons een verrassing te wachten.”
“Oké” zegt haar zus.
“Maar we moeten dat wel even tegen mam en pap zeggen.”
Hun vader zegt “oké, ik geef jullie 5 minuten.
Langer niet.Als jullie maar 1 minuut te laat komen zijn we weg.”
Zegt hun vader voor de grap.
Snel lopen ze naar de hoek.
Daar staan al hun vriendinnen te wachten.
Ze zijn verkleed als een echte Hawaï girls.
Ingrid en Esther lopen naar voren.
“Kijk dit hebben we voor jullie.”
Ze doen hun beide een Hawaï ketting om.
Ze praten nog even bij.
En dan zeggen ze “we smsen hè!”
“Ja” roept iedereen.
“O wacht! We hebben nog wat voor jullie!“
Anna en Laura lopen weer terug.
Ze geven hun allebei een doosje met pakpapier eromheen.
Mirjam zegt:“dit mogen jullie pas in de auto openmaken.
En jullie smsen ons allemaal maar als jullie hebben ontdekt wat er in zit.”
Allemaal krijgen ze nog een laatste knuffel.
Ze zeggen “Jullie komen ons maar eens opzoeken! Doei!”
Ze lopen weer weg.
In de verte horen ze hun vader claxonneren.
Laura pinkt nog een laatste traantje weg, en dan rijden ze weg.
Ze hebben gelukkig een busje.
Daarom kunnen ze nu wat meer spullen meenemen.
5 kilometer verderop stompt Laura Anna aan.
“Ze zegt:Laten we eens kijken wat er in zal zitten.”
Heel voorzichtig nemen ze een kijkje.
Anna is de eerste die ontdekt wat het is.
Ze roept:“een foto camera!!!“
En Laura zegt:“een digitale nog wel!
Kom we smsen even naar iedereen om hun te bedanken.”
Laura maakt een foto van haar broertje die met z'n spelcomputer speelt.
Anna zegt “Hé Gert,heb je dat gekregen van je vrienden?“
“Ja” zegt Gert. “Hebben jullie ook wat?“
“Ja tuurlijk!“zegt Laura.
“Heb je niet gehoord wat we net riepen?“
“Nee” zegt Gert “Niks van gehoord“.
“Nou wij hebben een digitale fotocamera!“
Nu is Gert stil.
Heel stilletjes zegt hij “o“.
Opeens zegt Papa:“Wie heeft er hier honger?“
Iedereen zegt “Jaaaááá!“
“Oké!“ zegt hun vader weer.“Zien jullie wat ik zie?“
“Nee!“roepen ze.
Gert is de eerste die het nu ook ziet.
Het is een Mac-Donalds!
Snel neemt hun vader de afslag om naar de Mac-Donalds te gaan.
Ze zoeken een plekje voor de auto.
Later als ze heerlijk gegeten hebben, gaan ze weer verder rijden.
Anna vraagt “Hoelang is het nog rijden?“
Moeder rekent uit dat het ongeveer nog maar een klein halfuurtje rijden is.
“Maar hoelang hebben we dan al gereden?“ vraagt Laura.
“Euhm...“Denkt moeder na.“Ik denk zo'n 4 uur.“
“Oké” zegt Laura “Dat moest ik namelijk even smsen van Oom Henk“
“Oké” zegt moeder.“Zeg maar dat we er bijna zijn.
En doe de groeten van ons allemaal.”
“Oké dan, is goed“ klinkt het van achteruit de auto.
“Wie wil er nog een snoepje?“ Vraagt moeder.
Iedereen wil wel een snoepje.
En een half uur later zijn ze er.
De slagboon gaat voor hun automatisch open.
“Hé dat is raar papa! Hoe kan dat?“ vraagt Gert.
“Nou” zegt papa “dat komt doordat er in dat hokje een man staat,
waar wij al eerder mee kennis hebben gemaakt.
Dat is de oude baas, en die herkent aan onze auto dat wij er aan komen.
Normaal moet je een pasje gebruiken, maar voor ons geld dat niet.“
“Oké“ zegt Laura Ze stappen uit de auto.
Waar de man al op hun wacht.
“Hallo kinderen“ zegt hij “Wat zijn jullie al groot! Hoe heten jullie?”
“Anna“ zegt Anna.
“Laura” zegt Laura “en u?“
“Ik heet Thijs” zegt de man “En hoe heet jij?“En hij wijst Gert aan.
“Ik ben Gert meneer.“
Ze maken wat kennis met elkaar.
Op het laatst zegt de man. “De camping is op dit moment volgeboekt,
en er zit een prachtig mooi zwembad voor jullie bij, kinderen.
Dat treffen jullie maar.
En ik heb ook nog wat geld voor jullie klaargelegd,
en dat kunnen jullie bijvoorbeeld gebruiken voor een midgetgolfbaan,
of voor iets anders.
Jullie mogen het zelf weten.
Ik moet nu ook echt vertrekken.
Ik moet met het vliegtuig.
En die zal wel niet op mij wachten.”
“Nee“ zegt vader “Maar waar gaat u dan naar toe?“
“Ik?“ zegt de man “Ik ga naar Indonesië.
Daar ga ik wonen want daar woont een oude liefde van mij.
Die wil wel met mij samenwonen, want ik ben een weduwenaar.“
“Oké, nou dan wens ik u een goed reis,
en bedankt dat we uw camping mochten over kopen.
Daarvoor heel erg bedankt.
Doei!” zegt hun vader.
Maar het laatste hoort Thijs al niet meer want hij is al in een busje opgehaald.
Laura zegt "Kom Anna, laten we de camping eens verkennen."

 

“Ja oké, is goed.
Voor de zekerheid neem ik wel even mijn zwemkleding mee.”
“Ja wat een goed idee!”
Snel zoeken ze hun zwemkleding tussen de dozen,
en dan pakken ze hun fietsen.
Eerst fietsen ze de hele camping over,
maar opeens zien ze dat er een meisje huilend op een bankje zit.
Ze stappen van de fiets af en lopen naar het meisje toe.
Ze vragen “Wat is er gebeurd?“
Het meisje zegt “Ik zou een stukje gaan wandelen,
en toen wou ik weer naar de caravan toelopen,
maar ik weet niet meer waar dat was!”
“O,” zegt Anna “Je bent dus vergeten waar jullie staplek is.“
Ja, knikt het meisje huilend.
“Maar hoe oud ben je, hoe heet je, en hoe heten je ouders?“
Het meisje zegt “3, Evelien, en Frits en Tine.“
“Woow!“Zegt Laura “Wat weet je dat goed.
Kom spring bij ons achterop.
Wij fietsen langs elk veldje, en jij zegt of het veldje is waar jullie staan.”
“Oké!“ roept het meisje blij.
Ze fietsen langs elk veldje.
Ze hebben er al 3 gehad.
Opeens zijn ze bij een veldje, en het meisje roept blij “Papa, Mama!“
Anna en Laura weten genoeg.
Ze stappen af en 2 mensen komen naar hun toe gerend.
Het is een man en een vrouw.
Laura vraagt “Is dit soms jullie dochter?“
“Ja” roepen de man en de vrouw blij.
“Hebben jullie haar soms gevonden?“
Ja knikken de twee.
“O, hoe kan ik jullie toch bedanken?“
Laura zegt “Nee mevrouw dat hoeft niet.“
De mevrouw geeft hun toch wat.
Ze zegt “Hier.Elk 5 euro.
Jullie mogen zelf weten wat jullie er mee doen.“
“Oké! Hartstikke bedankt hoor, meneer en mevrouw.“
“O jullie bedankt” roept de meneer hun nog na, want ze fietsen alweer weg.
Eerst willen ze hun nieuwe huis nog even bekijken voordat ze gaan zwemmen.
“Hallo, zijn jullie nu alweer terug?”
“Ja” zeggen ze tegen hun moeder “Kijk eens!“
Allebei laten ze hun 5 euro zien.
“Hoe komen jullie daar nou weer aan?” zegt moeder.
“Nou, een meisje was haar ouders kwijt,
want ze was vergeten op welk veldje ze stond.
Dus hebben wel langs elk veldje gefietst, en toen zei ze Papa, Mama.
Dus daar hebben we haar toen heengebracht,
en toe wou de vrouw ons persé wat geven.”
Laura zegt “Ik had nog gezegd dat het niet hoefde.“
“Oh, jullie zijn toch ook zo'n schatten! Kom eens hier!“
Ze knuffelen even.
“Maar mama, wij willen dolgraag onze kamer zien.“
Mama zegt “Kom maar mee.
Ik ga wel even met jullie mee.
De meeste grote spullen staan er al in, bijvoorbeeld jullie stapelbed,
en het bureau, de televisie, de stereo-installatie,
en jullie computer en zo, dat staat er al in.
En nog wat, kom maar mee.“
Als ze de deur open doen denken ze wat een ruimte!
Als ze alles hebben bekeken zien ze wat hun moeder bedoelde met:En nog wat.
Dat is een trampoline!
“Ja” zegt hun moeder “mooi hè?
En we dachten:jullie moeten ook maar een nieuwe klerenkast, dus daar staat ie!
En wat we ook dachten, is jullie zijn zo vaak aan het smsen met jullie vriendinnen,
dus daarom hebben we een beeldtelefoon in jullie kamer gezet.
Dan kunnen jullie vriendinnen, die ook zo'n beeldtelefoon hebben,
jullie zien en met jullie praten.
Dat is alvast een beetje voor jullie verjaardag.”
“Dat is waar ook!” zegt Laura “volgende week zijn ze alweer jarig.
Maar echt hartstikke bedankt mam!”
“Hoe is het met je buik?” vraagt Anna.
“O, goed hoor! Voel maar even.
Ik ben bijna zover.
Met een beetje geluk is het volgende week dan zover.
En ik hoop voor jullie op jullie verjaardag!“
“Ja, mama! Dat zou echt mooi zijn!
Maar mam, Wat gaan jullie nu allemaal uitdoen behalve inpakken?” vraagt Laura.
“Nou, we bellen zo meteen even met de familie, dat we er zijn,
en we moeten nog de laatste dingen wat klussen.
Maar jullie gaan maar gewoon jullie eigen gang.
Het maakt mij allemaal niks uit, 6 uur eten we.
Het is nu 1 uur, en als jullie je vervelen, hier is de recreatiekrant.”
“Oké mammie!“Roep Anna blij.“Kom je Laura?“
“Ja ik kom al!“
Ze fietsen wat.
Ze zoeken het zwembad.
Opeens zegt Laura “dat ding staat gewoon zowat naast ons huis!”
Snel stappen ze af en lopen naar binnen.
Ze staan in de rij totdat hun aan de beurt zijn.
“Kijk, hier moet je pasje insteken.
Wat zouden wij moeten doen?”
“Weet ik niet. Kijk daar staat een vrouw.”
Ze roepen de vrouw.
Ze zeggen “Mevrouw, wij zijn de kinderen van de nieuwe baas.
Maar we hoeven geen pasje, hoe komen we binnen?
De mevrouw zegt “Dit was de sleutel van de oude baas.
Daar is de ingang voor de baas.
Nou, dat zijn jullie eigenlijk.
Dus op deze sleutel moeten jullie goed passen, want er bestaat er maar 1 van.”
“Oké, bedankt hè!“ Roept Anna.
“Kom” zegt ze tegen Laura.
Ze lopen naar het hekje, draaien de sleutel om en het hekje gaat open.
Nu staan ze op een lopende band.
Ze draait het hekje weer op slot.
Alle kinderen kijken hun aan.
“Kijk Laura, hier houd de lopende band op!
Maar hier zit wel een deur!
Zouden we er hier in moeten?“
“Ik denk het!“ zegt Laura.
Anna probeert met de zelfde sleutel om binnen te komen.
Het werkt.
Ze komen in een donkere ruimte.
Ze doet de lampen aan.
“Kijk, ons eigen kleedhok met allemaal kleine kleedruimtes,
douches en zelfs ons eigen wc's!“
Snel kleden ze zich om.
Ze douchen zich en draaien met de sleutel de volgende deur open.
Nu zijn ze in het zwembad.
Ze lopen naar een glijbaan.
“Wat is dit een mooi zwembad!”
Ja knikt Anna.
Ze moeten even in de rij staan voordat ze aan de beurt zijn.
Ze hebben geen idee waar deze glijbaan eindigt.
Er zijn hier zo veel glijbanen.
Dan zijn hun aan de beurt.
Ze besluiten om samen achterelkaar aan te gaan.
Als de glijbaan eindigt, zijn ze buiten.
Dan proberen ze de volgende glijbaan.
Het is een hele brede.
Die eindigt in het zwembad.
Dat kun je zo wel zien.
Als ze er weer vanaf zijn zeggen ze:
“Dat was lachen joh!
Kom we gaan eens een kijkje nemen bij de bar!“
Ze lopen naar de bar toe.
Er staat een jonge man achter.
Hij zegt “Hallo dames, wat willen jullie?“
“Euhm...“ zegt Laura.
Anna neemt het woord van haar over.
“Wij hebben geen geld mee meneer.
Maar wij zijn de dochters van de nieuwe baas.
Wij mogen wel wat gratis toch?“
“Nou“ zegt de jongen “dat weet ik niet.
Maar vooruit.
Wat willen jullie?“
Anna zegt “Doe mij maar een ijsthee, met een bakje patat.“
Laura zegt “Doe mij maar een colatje met een bakje patat.“
Als de bestelling klaar is zoeken ze een tafeltje op.
Samen eten en drinken ze hun bestelling op.
Opeens komen er 2 jongens bij hun aan het tafeltje te zitten.
Zij zijn ook een tweeling.
“Sorry dames, maar alle tafeltjes zijn bezet.
Jullie vinden het toch niet erg dat wij even bij jullie aanschuiven?“
Laura zegt “Nee joh.
Dan kunnen we wel even met jullie kennismaken.
Hallo, mijn naam is Laura, en jullie?”
“Ik heet Frank en hij heet Jan.“
“Oké” zegt Laura weer “en zij daar is mijn lieve tweelingzus Anna.”
“Jullie zijn zeker ook een tweeling?“ vraagt Anna.
“Ja klopt. Waar staan jullie?“ vraagt Frank.
Laura zegt “Wij wonen hier net.
Mijn vader is de nieuwe baas van de camping.“
“O, zo! Wij staan op veldhaas 14.
Kom ons maar eens opzoeken.
Wij staan hier sinds vorige week en we blijven nog 3 weken.
Dit is echt een goede camping.
Dit is ons 2e jaar op deze camping.“
“Oké, leuk” zegt Anna “maar wij moeten nu gaan.
Ons moeder wacht op ons.
Wij moeten zo eten.“
“Oké” zegt Frank “wij hoeven pas over een half uur te eten,
maar we willen wel even met jullie oplopen.“
Zo gezegd zo gedaan.
Als ze bij hun huis zijn geeft Frank Laura een kus, en Jan Anna een kus.
“Vanavond weer?“
“Ja, is goed” zegt Laura.
Ze lopen naar hun huis.
 

Dit verhaaltje is geschreven
door Baukje

Klik hier om naar de spelletjes te gaan