Merel was bijna in slaap gevallen tijdens de lange autorit naar de vakantiebestemming. Ze heeft zich er al weken op verheugd. Nu is het eindelijk zover. Ze stapt uit de auto en kijkt om zich heen. Mam, waar is het huisje? De 2^e ,zegt haar moeder. Ga er alvast meer naar toe. 

Merel liep het vakantiehuisje binnen. Gek, ze kwam meteen bij de slaapkamers. Ze koos een kamer uit en ging op het bed liggen. Het lag niet zo lekker; om de een of andere reden had Merel de neiging om andersom te gaan liggen. Met je hoofd op het voeteneinde lag veel fijner. Merel stond weer op, en ging de andere kamers verkennen. Er waren er nog 2. Een logeerkamer en nog een gewone slaapkamer. Nou ja, gewoon? Het bed stond schuin tegen de muur. Aan het einde van de kamer was er een trap die naar de woonkamer leidde. De woonkamer was ook al net zo raar als de rest van het huis, alles stond op z’n kop! Als alles toch andersom is kan je vast ook tegen de muur oplopen dacht Merel lachend. Ze draaide zich om en liep weer naar beneden. Haar moeder was de spullen al aan het uitpakken. Merel pakt ook haar eigen tas en rent haar uitgekozen kamer in, propt haar kleren in de minikast en legt alle andere spullen maar op haar bed. Inruimen doet ze later wel, ze heeft nu echt behoefte aan een frisse duik. Als ze het aan haar moeder gevraagd heeft vertrekt ze in haar nieuwe bikini naar het zwembad. Iemand had wel even kunnen zeggen dat het strand aan de andere kant van het eiland lag riep Merel mopperend als ze op de kaart kijkt. Nou ja, nu kan ze wel even het eiland verkennen. Merels oog valt gelijk op een klein kappers zaakje het zag er gek uit. Een andersom kapper noemde Merel het maar. Na een kwartier lopen kwam ze puffend bij het strand aan. Ze legde haar handdoek op een geschikt plekje en keek om zich heen. Vergist zei zich nou of is het andersom dag.
Iedereen heeft zijn kleren nog aan tijdens het zwemmen en zonnen.

© afbeelding Arwin Kossen

Merel ziet dan een groepje meiden lachen en naar haar wijzen. Laat ze maar lachen denk Merel in zichzelf, Ik ben tenminste niet gek. Een paar meter achter haan stond nog een meisje met een bikini. Toen ze Merel zag kwam ze meteen naar haar toe. Weet jij wat er aan de hand is? vroeg ze. Nee, antwoordde Merel, maar ik ben wel blij dat er iemand is die ook vind dat dit raar is. Ik ben Merel, en ze gaf het meisje een hand. Mijn naam is Nikki zei het meisje, we hebben een huisje op de camping. Toevallig roept Merel uit, wij ook! Zullen we terug gaan? Vraagt Nikki. Ik vind het hier niet zo gezellig. Ze maakte al aanstalten om weg te gaan. Wacht op mij! Merel liep haar maar snel achteraan. Onderweg is het heel gezellig. Ze praten onophoudelijk over jongens, hobby’s, kleding en natuurlijk make-up. Als ze bijna bij de camping aankomen vraagt Merel, weet jij hoe laat het is? jep antwoord Nikki. Het is half zes. Oh nee roept Merel, mijn moeder is vast ongerust! En ze begint te hollen. Bij de huisjes nemen ze voor die dag afscheid en Merel gaat naar binnen. Waar was je al die tijd? Merels moeder stond ongerust in de gang. Het eten staat allang klaar! Ik neem de volgende keer wel een horloge mee zegt Merel. Na het eten ging Merel gelijk naar haar kamer. Toen ze die troep op haar bed zag ging ze die eerst maar weer opruimen. Doodmoe van de dag viel ze die avond meteen in slaap. *trinngg*  Merel doet haar ogen open. Huh, waar ben ik? Oh ja, op vakantie. Helemaal vergeten. Het is wel even wennen zeg. Snel kleed ze zich aan en gaan de trap op naar de woonkamer. Haar moeder licht vast nog te slapen. Die slaapt om tien uur nog! Als ze een boterham op geeft schrijft ze een briefje voor haar moeder. Ik ga bij een vriendin spelen ps. Ik heb mijn horloge bij me! In plaats van haar horloge steekt Merel haar mobiel in haar broekzak. Wat? Daar kan je toch ook op zien hoe laat het is? Buiten belt ze bij het huis aan waar ze Nikki gisteren naar binnen heeft zien gaan. Nikki doet zelf open. Hoi Merel, ik doe even m’n schoenen aan dan kunnen we naar buiten. Tenminste, als je dat wilt. Even later lopen de twee meiden over het eiland. Zullen we gaan shoppen? Vraagt Nikki. Ik weet een heel leuk kledingwinkeltje. Tof idee zegt Merel. Alleen ik heb geen geld bij. Dat heb je ook helemaal niet nodig. Ik ben erachter gekomen dat je het geld wat het kost juist krijgt! Dat is het leuke aan andersom. Als ze bij het winkeltje aankomen ziet Merel al gelijk leuke jurkjes. Als ze een halfuurtje gewinkeld hebben vraagt Nikki, wat neem jij? Ik weet het nog niet antwoord Merel. Ik moet eerst nog even passen. Passen? Dat is toch helemaal niet nodig zegt Nikki lachend en samen lopen ze naar de kassa. Als de twee weer buiten staan komt Nikki erachter dat ze haar broertje nog naar de speeltuin moet brengen. Ze halen hem op en gaan op weg naar de speeltuin. Weet jij eigenlijk wel waar het is? Vraagt Merel. Natuurlijk, ik ben er al wel eens geweest antwoord Nikki. Het heet fantasy. Na 100 meter lopen waren ze er. Echt wel een fantasie speeltuin zegt Merel lachend. Er is een zuurtjeswip, een Hans & Grietje klimrek en nog veel meer van zulke fantasierijke dingen. Lekker spelen zegt Nikki tegen haar broertje. Morgen ga ik al weer terug zegt ze daarna somber tegen Merel. Jammer, heb je wel MSN? vraagt Merel.  Jep antwoord Nikki. Maar ik schrijf hem morgen wel op een briefje. Nikki staat op. Waar ga je heen? Vraagt Merel. Gewoon even spelen. Even later zitten de meiden lachend op het klimrek. De tijd ging zo snel voorbij dat Merel niet eens in de gaten had dat het 5 uur was, tot dat Nikki zei, moest jij niet eerder naar huis? Oh nee, helemaal vergeten riep Merel. Rennend met haar nieuwe kleren gaat ze snel naar huis. De kleren laat ze toch maar even niet aan haar moeder zien. Dan moet ze nog meer uitleggen. Als ze klaar is met eten is Merel haar kleren gaan passen. Er zaten hele leuke dingen bij. Wel jammer dat morgen de vakantie weer voorbij is. Merel was net een beetje gewent aan dat andersom gedoe. Eigenlijk moet ik nog een afscheidscadeautje aan Nikki geven. Iets leuks. Maar waar kan ik zoiets kopen? Vroeg Merel zich af. Opeens herinnert ze zich een klein souvenir winkeltje. Dat had ze gezien toen ze met Nikki was gaan shoppen. Ik ga daar morgen ochtend nog wel even naartoe. Merel kijkt op haar klok en ziet dat het kwart over acht is. Nog niet zo laat maar als ze morgen vroeg wakker wil zijn zou ze nu maar gaan slapen. Merel werd om kwart voor zeven ’s morgens wakker. Genoeg tijd om nog even een cadeautje voor Nikki te gaan kopen. Ze doet snel haar kleren aan, en gaat op pad. Als ze er is gaat het winkeltje net open. Er zijn leuke dingetjes. Na tien minuten zoeken heeft ze iets gaafs gevonden. Een armbandje met de naam van het eiland erop: teh ikit dnalie.

Grappig vind Merel. Als je het andersom leest staat er: het Tiki eiland! Ze gaat naar de kassa en rekent af. Nou ja, afrekenen? Het ging hetzelfde als bij de kleding winkel. Snel ging ze naar het huis van Nikki en belde aan. Een slaperige Nikki deed open. Wat doe jij hier zo vroeg? Ik wou je nog zien voordat je weg ging. We gaan vanavond nog weg zei Nikki. Nou ja, ik ben nu toch al wakker en even later lopen ze weer buiten. Ik wil je nog iets geven zegt Merel en ze geeft Nikki het armbandje. Wat is die stoer zegt Nikki, en ze geeft Merel een knuffel. Ik heb niet echt een cadeautje voor jou, maar we kunnen wel ergens naar toe gaan. Pak eerst je zwemspullen maar. Als ze allebei hun zwemspullen bij hebben en even gelopen hebben. Komen ze aan bij een zwembad. Gaaf zegt Merel. Er zijn niet eens mensen! Hoe kan dat? Iedereen gaat naar het strand antwoordde Nikki, en samen plonsden ze het water in. Pas om vijf uur waren ze uitgespetterd en zijn ze terug naar de huisjes gegaan. Alle spullen waren al ingepakt. Klaar om weg te rijden.
Merel zwaaide Nikki uit en ging daarna, samen met haar moeder ook weg.

WEER TERUG NAAR HET GEWONE LEVEN!

Dit verhaal is geschreven
door Iris (11 jaar)

Klik hier om naar de spelletjes te gaan